Episodes in the life of...

Twaalf keer: waarom een zwembril mijn leven mooier maakt

01) Met een zwembril kun je ook als contactlensdragerd onder water zwemmen, wat best noodzakelijk is als er zulke nare muziek op staat als vanmorgen.
02) De nare muziek bleek aquarobics-activiteit in baan 1 en 2 (die voor deze gelegenheid waren samengevoegd) te betekenen! Aquarobics ziet er heel, heel mooi uit onder water! Ik wil dat filmen.
03) De minder frequente bezoekers van het zwembad (oe ja! laat ik er eens een betwistbare taalconstructie in gooien) denken als ze mij zien "oh, die kan het vàst" en bejegenen me met een zekere eerbied. (Duurt niet lang hoor, maar toch.)
04) Nu weet ik tenminste hoe dreads van een meter lang er onder water uit zien.
05) Ik zie er met zwembril uit als een buitenaards wezen en loop daardoor minder kans om versierd te worden door mannen van in de zestig.
06) De badjuf vroeg me eens een haarspeld op te duiken van de bodem, en was me daarna o zo dankbaar.
07) Ik kan de niet-aquarobickende zwemmerds lekker betrappen op stiekem toch mee-aquarobicken.
08) Ook de meneer met de dreads, trouwens!
09) Ook een meisje bij mij in de baan, trouwens!
10) Tijdens het condens afvegen van mijn glazen in het ondiepe kan ik het gesprek afluisteren van een zestiger in baan 3 voor snelle zwemmers die een meisje van mijn leeftijd probeert te versieren.
11) Ik ontdek als eerste dat mijn benen ook mee-aquarobicken en ben nog net op tijd om te doen alsof ik kramp in mijn been had.
12) Ik doorzie dat de wc-rollen die de aquarobics-instructrice in het water gooit, eigenlijk een soort haltertjes zijn en niet echt wc-rollen.

Oké, dat laatste is eigenlijk best jammer.
Maar het algemene eindoordeel is positief, hoor!

Ik heb mijn zwembril gekocht met een waardebon die ik van mijn ouders heb gekregen. Bij deze wil ik mijn ouders dus nog eens een ferme handdruk geven daarvoor. Dank jullie wel!

Neem nou zo'n jongen van de NS-voordeelurenkaartaansmeertelefoniedienst. Die is vast gewend om steevast afgesnauwd te worden door de mensen die hij belt, omdat ze hem verwarren met een ordinaire telemarketeer ofzo (de lomperds!).
Mij belde hij ook, dat had-ie beloofd, want hij had een paar weken eerder ook al gebeld, maar toen wist ik nog niet of ik van zijn prettige kortingsactie gebruik wilde maken. Inmiddels wist ik het wel.
Toen hij belde, begroette ik hem dus met mijn charmes op volle kracht. Oké, die 'dus' is daar misschien een beetje misplaatst. Herstel: Toen hij belde, was ik net in een baldadige bui en begroette ik hem dus met mijn charmes op volle kracht.
Of hij me nu op zijn eigen servicegerichte manier wilde bedanken voor dit warme onthaal, of simpelweg totaal van zijn apropos was geraakt, weet ik niet, maar ik heb inmiddels wel een voordeelurenkaart ontvangen die niet één, maar twee jaar geldig is.
Toch wel interessant dat miskende telefoneermensen kennelijk zo makkelijk te corrumperen zijn. Doe er je voordeel mee, lezertje!

Vanmiddag onder het fietsen helemaal tot aan Slotermeer (15 minuten!) "Ice ice baby too collllllld, ice ice baby too colllllllld" gehumd. Met plezier, zelfs!
Waar kwam dat vandáán, in godsnaam?
En: hoe kan ik nu ooit, pak 'm beet, de wereld, nog onder ogen komen?

Verder hebben Leonie en ik vrijdag na het optreden van Damer in Occii een way cute liedje gehoord dat werd gedraaid door DJ Stereo. (Ik bedoel hiermee overigens niet Blind uit Daryll-Anns beginperiode, hoewel die natuurlijk ook totaal blij was. Blij, en afgebroken voor een praatje van de Damerdrumster. Tsss.) Professioneel als Leonie en ik ons tijdens concerten meestal gedragen, hebben we de dj belaagd en los weten te peuteren dat het door ons bewonderde nummer er eentje van Strawberry Switchblade was. Leuk, weer een nieuw bandje ontdekt!
Ze blijken in 1986 uit elkaar te zijn gegaan.

Voor de duidelijkheid: Dit moet dus niet zo doorgaan hè.